Met het Podium Trio staat, in het kader van een landelijke jubileumtournee, een unieke en legendarische jazzformatie bij Hot House op het podium.

 

Het trio ontstond in 1985, toen gitarist Jan Kuiper de “Podium Prijs”, de aanmoedigings­prijs voor Nederlandse jazzmusici van de Stichting Jazz in Nederland ontving. Voor het concert bij de prijsuitreiking vroeg hij trombonist Wolter Wierbos en altsaxofonist Paul van Kemenade, de winnaars van 1983 en 1984, samen met hem op te treden. Dat pakte zo goed uit dat het niet bij dat ene gelegenheidsoptreden bleef. Daarmee was een trio ontstaan met een even gedurfde als geslaagde combinatie van gitaar, trombone en altsaxofoon. De naam lag voor de hand: Podium Trio.

 

Tussen 1985 en 2000 heeft het trio, ooit wel omschreven als “kamermuziekensemble met de kracht van een gevechtsvliegtuig”, honderden concerten in binnen  en buitenland gegeven, nu en dan ook met buitenlandse gasten. Het meest gedenkwaardig was wel hun samenwerking met het Amerikaanse funktandem van bassist Jamaaladeen Tacuma en drummer Cornell Rochester.

 

De muziek van het trio, al dan niet met gastmusici, werd vastgelegd op één lp, Live in Montreal (1986), en vier cd’s: Take One (1992), Live in Koln (1994), Podium Trio (1996) en Live at the Concertgebouw (1998).

 

Daarna bleef het lange tijd vrij stil rondom het Podium Trio, al trad het nog wel in Leiden op in het kader van de Paul van Kemenade trilogie in november 2005. Maar vanaf najaar 2014 kwam het drietal weer bijeen voor een aantal concerten, als “jongens van ’57”: alle drie geboren in 1957, alle drie 57. Dit maakte duidelijk dat het trio met de jaren nog niets van zijn elan en zijn unieke samenklank had verloren. En met de dertigste verjaardag van hun trio in zicht besloten de drie onverminderd door te gaan – maar nu als “boys of pearl”.

 

Zodat na ruim 10 jaar het Podium Trio opnieuw bij Hot House te gast is. Oude en nieuwe eigen stukken zullen elkaar afwisselen in een nog steeds niet alledaagse bezetting. En het trio zal laten horen dat het nog steeds staat voor vrijheid in samenspel, compositorische originaliteit en een ongekende diversiteit aan improvisatiestijlen.

 

Too Noisy Fish is een tegendraads pianotrio uit Vlaanderen waarvan de leden al geruime tijd de ritmesectie vormen van het al even eigenzinnige, maar ook baanbrekende grote orkest Flat Earth Society. Zij waren er dan ook bij toen dit orkest in 2008 optrad op het mede door Hot House georganiseerde Grenzenloos Festival. Het trio heeft ook de bijzondere, soms absurdistische, typisch Belgische humor gemeen met de FES – getuige alleen de naam al. Too Noisy Fish is het zoveelste bewijs dat de jazz en de aan jazz verwante muziek in België de laatste jaren een bloeitijd doormaken. Vandaar dat Hot House graag het streven voortzet om in Nederland aan Belgische jazzmusici een podium te bieden.

 

Pianist Peter Vandenberghe speelde in de artrockgroepen als X-Legged Sally, Univers Zero en Monsoon. Contrabassist Kristof Roseeuw is ook bekend van zijn aandeel in Fukkeduk en het Spectra Ensemble. Drummer Teun Verbruggen is de laatste jaren opgevallen vanwege zijn genuanceerde spel bij onder meer Toots Thielemans en Jef Neve. Met laatstgenoemde was hij in 2014 bij Hot House. Maar te verwachten valt dat hij zich deze keer van een andere, meer extraverte kant zal laten horen. Too Noisy Fish heeft tot op heden twee albums uitgebracht, ‘Fast Easy Sick’ (2011) en ‘Fight Eat Sleep’ (2013). Daarop is te horen dat het trio het beste klinkt in dwarse grooves die het midden houden tussen jazz en rock, maar dan wel met de nodige noise-effecten en krachtige improvisaties. Tekenend zijn ook de dynamische contrasten tussen en binnen de stukken.

 

Lovende recensies volgden, nationaal en internationaal, met als resultaat uitnodigingen voor buitenlandse concerten, zoals in Londen, Wenen, Bremen en München.En nu dus in Leiden.

 

In de band Antimufa geven vier Argentijnse jazzmuzikanten die al langere tijd in Amsterdam woonachtig zijn, een geheel eigen draai aan de muziek uit hun geboorteland: op niet-traditionele, onorthodoxe wijze gaan zij om met de klassieke tango en andere Argentijnse muziekvormen zoals milonga, chacarera en zamba, en daarbij gaan zij spontane improvisatie niet uit de weg. Doordat zij de Argentijnse muziek vrij benaderen, wordt deze de jazz binnengetrokken. En wat blijkt: jazz op zijn beurt mengt prachtig met Argentijnse invloeden.

 

Niet voor niets noemden de vier musici hun debuut-cd New Ways of Argentinian Music. Hij werd alom enthousiast ontvangen. Recensenten waren van mening dat de titel meer dan waar wordt gemaakt. En dat, als dit soort muziek al in Argentinië bestaat, het tijd wordt dat de rest van de wereld er kennis van neemt.

 

Celano en Baggiani waren al meermaals met diverse groepen bij Hot House te gast. In 2009 verzorgden zij met hun Celano/Baggiani Group één van de vier compositieopdrachten ter ere van het 40-jarig bestaan van Hot House. En regelmatig weten zij zich vergezeld van gerenommeerde buitenlandse artiesten: in 2011 stonden zij bij Hot House op het podium met niemand minder dan saxofonist Ellery Eskelin en pianiste Sylvie Courvoisier, en in 2013 met saxofoniste Ingrid Laubrock.

 

Dat Celano inmiddels alom erkenning vindt, blijkt wel uit de compositieopdracht die hij in 2013 van het North Sea Jazzfestival kreeg. En Baggiani was deelnemer aan een aantal prestigieuze internationale projecten, te weten “Jazz Plays Europe” in 2009 en “Take Five Europe Edition II” in 2013.

 

Natalio Sued was al eerder bij Hot House te horen als lid van de Tetzepi bigband. Verder speelde hij samen met Michael Moore en Guus Jansen, en maakt hij deel uit van de vrije improvisatiegroep Ambush Party.

 

Bassist Adán Mizrahi is – net als de andere drie – thuis in zowel jazz, improvisatie als Argentijnse volksmuziek.

 

Yuri Honing (1965) geldt als een van Nederlands meest vooraanstaande saxofonisten, vooral omdat hij een eigen geluid gecreëerd heeft en koestert. Deze expressieve blazer is nu al aan zijn zeventiende album toe, en daarbij beperkte hij zich niet tot jazz maar stond hij ook open voor invloeden uit de klassieke en de Arabische muziek en de rock. Hij treedt tegenwoordig zo vaak in het buitenland op dat het bijna moeite kost hem in Nederland te zien optreden – al is hij wel regelmatig te gast bij De wereld draait door. Het is dan ook al weer vier jaar geleden dat hij, als toen kersverse winnaar van de VPRO/Boy Edgarprijs, bij Hot House een prachtig concert in een bomvolle Tuinzaal gaf.

Komende zaterdag 16 januari staat Yuri Honing bij Hot House op het podium met zijn Acoustic Quartet. Daarin speelt hij samen met een muzikale partner van het eerste uur, drummer Joost Lijbaart, bekend van zijn verfijnde palet op de drumset. Pianist Wolfert Brederode, ook een van de grote namen van de Nederlandse jazz, heeft al op True (2012) met Honing samengewerkt; hij is inmiddels internationaal doorgebroken met zijn eigen albums op het Duitse label ECM. De van oorsprong IJslandse bassist Gulli Gudmundsson kennen we vooral van zijn werk met Eric Vloeimans’ Gatecrash, maar hij heeft ook een eigen band, Binary Orchid, met Jozef Dumoulin, Arve Henriksen, Lieven Venken en Brederode.

Desire, het tweede album van dit akoestische kwartet, werd begin 2015 goed ontvangen in de landelijke pers en muziekbladen. Met zijn typische combinatie van intonatie en articulatie produceert Yuri Honing een zwaar, licht zwevend geluid dat ideaal lijkt voor de vaak melancholieke thema’s die hij voor Desire heeft geschreven.

 

Met zijn Acoustic Quartet speelt Yuri Honing weer eens “echte” moderne jazz volgens zijn eigen recept. Als de voortekenen niet bedriegen, kunnen we hem op 16 januari op het hoogtepunt van zijn kunnen horen.