Grote namen doen ons minder dan goede musici. Op zaterdag 30 oktober zijn beide begrippen zowat hetzelfde. Kijk naar de bezetting en u begrijpt wat we bedoelen.

Het kwartet speelt Ornette Coleman zoals die dat zelf vast had willen horen. Met dat verschil Eric Boeren zijn bandleden alle ruimte laat. Het verschil is de ‘Dutch Swing’, zegt de buitenlandse pers bewonderend.

Eric Boeren (Ulicoten, 22 augustus 1959) profileert zich als cornettist en wordt snel na zijn Amsterdamse debuut een veelgevraagd lid van allerlei groepen en ensembles. Als leider en componist van zijn Eric Boeren 4tet en andere eigen groepen zoals Specs en HO&I! laat hij zich inspireren door het vroege werk van Ornette Coleman en door collectieve improvisatie. Hij is initiatiefnemer van de improvisatieserie op het Amsterdamse podium Zaal 100, van de Available Jelly Festivals en van het muzikantencollectief Stichting dOeK (de Oefening de Kunst).

Bandleider Michael Moore haalt Boeren in 1983bij Available Jelly, als opvolger van trompettist Jimmy Sernesky. Al snel levert hij ook composities voor de band. Steeds meer bandleiders herkennen zijn kwaliteiten. Hij gaat deel uitmaken van het Maarten Altena Octet (1984-'85), Willem van Manens Contraband (1985), het Ig Henneman-kwintet (1985-'88) en Sean Bergin's MOB (1986-heden).

In 1989 vraagt pianist Michiel Braam Eric Boeren voor zijn Bik Bent Braam, een orkest waarin hij tot op de dag van vandaag speelt. Een jaar later formeert Boeren zijn eerste eigen groep Specs, met violiste Maartje ten Hoorn, bassist Wilbert de Joode, drummer Wim Janssen. Een tweede versie van deze groep, met pianist Alex Maguire en percussionist Thebe Lipere in plaats van Ten Hoorn, blijft tot 1994 bestaan.

Voldoende grote namen: Han Bennink behoeft hier geen introductie. Dit kwartet moet u zien. En horen.